بی صدا فریــــــــاد کن
اگه دنیای ما دنیای سنگ است بدان سنگینیه سنگ هم قشنگ است. میتوانستم ناله کنـــــــم...خندیدم می توانستم شکایت کنــــــــم...قدر دانی کردم می توانستم فریاد بزنـــــــم...سکوت کردم می توانستم نفرین کنــــــم...دعا کردم میتوانستم ویران کنــــــم...ساختم میتوانستم تحقیر کنـــــــــم...خود را شکستم میتوانستم برانمــــــــت ...بدرقه ات کردم همیشه با خود می گویــــــــــم: یادمان باشد حرفی نزنیم که مبادا به کسی بر بخورد نگاهی نکنم که دل کسی بــــــــلرزد حرفی نزنیم که دل کسی بشـــــــــکند راهی نرویم که بیراهه باشــــــــــد خطی ننویسیم که کسی را ازار دهـــــــــد و به خود تلقین کنیــــــــم: یــــادم باشد که روزگار خوش است و همه چیز بر وفق مرادم چون تنها دل من دل نـــــــیست.
| قالب جدید وبلاگ پیجک دات نت |
اگه یه روز آسمون دلت ابری شد، از دست زمونه و آدمهاش خسته شدی، حتی نفس کشیدن هم برات تکراری شد! یا شاید اگه دست روزگار، نقاش خاطره های بد شد، قلبت رو شکست و اشکت رو جاری کرد، اگر میون اینهمه فکر و خیال، یاد من افتادی، یاد نوشته های ساده من، دلم میخواد غصه ای به غصه هات اضافه نکنم. دلم میخواد برای چشمه چشمهات، آب حیات نباشم. شاعر غزل های پاره پاره و قافیه های دلشکسته نباشم. اگه یه روز دلت گرفت، از ته دل بگو... خدایا ! صدا بزن خدایی رو که سختی و غم رو برای هیچ بنده ای نمیخواد. اگه امتحانت میکنه یعنی دلش میخواد بزرگ و بزرگتر بشی. نزدیک و نزدیک تر. گفتگو کن با تنها کسی که میتونی بهش بگی: خدای من! و بشنو! صدایی که میگه: بله! بنده من! اگه صداش رو شنیدی، بعد از همه درد و دل کردن ها، آروم شدن ها... بعد از اینکه گل خنده به روی صورتت برگشت، یه خواهش کوچیک! اگه قبول کنی. برای من هم دعا کن. شاید برای آرزوهای خوب کردن، دعاهای خیر کردن برای پرواز توی قلب آسمونها، عروج تا عرش خدا فرصت خیلی کوتاه باشه. اگه یه روز آسمون دلت ابری شد، برای من هم دعا کن.
